«فضای مجازی، تهدید یا فرصت؟» |۲۳ هدف کمی و کیفی شبکه ملی اطلاعات چیست؟

‌می‌متالز - شبکه ملی اطلاعات به عنوان راهبردی‌ترین مساله فضای مجازی کشور، دارای اهداف کمی و کیفی متعددی است که در این گزارش به مهمترین این اهداف می‌پردازیم.

به گزارش می‌متالز، شبکه ملی اطلاعات متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی، مراکز داده‌ی توسعه یافته داخلی دولتی و غیردولتی و همچنین زیرساخت‌های نرم‌افزاری است که در سراسر کشور گسترده شده است. این شبکه ظرفیت لازم برای "نگهداری و تبادل امن اطلاعات داخلی درکشور به منظور توسعه‌ی خدمات الکترونیکی" و "دسترسی به اینترنت" از طریق بستر ارتباطی باند پهن سراسری برای کاربران خانگی، کسب‌وکار‌ها و دستگاه‌های اجرایی را فراهم می‌کند. این شبکه تجمیع کننده شبکه‌های اختصاصی، محلی و ملی در کشور است که از دو بخش اختصاصی و عمومی تشکیل می‌شود. بخش اختصاصی برای ارتباط و تبادل اطلاعات و خدمات دستگاه‌های اجرایی با یکدیگر و بخش عمومی برای ارایه خدمات به کاربران عمومی است و این دو بخش در نقاطی نظیر مراکز داده با یکدیگر اتصال دارند.

در اواخر سال ۱۳۸۴ بحث شبکه ملی اینترنت در کشور مطرح و مهمترین دلیل پیاده سازی این شبکه درآن سال کاهش وابستگی به شبکه جهانی اینترنت اعلام شد. در اسفند سال ۱۳۸۴، بر اساس تصمیم هیات دولت مقرر شد شبکه ملی طی ۳ سال به بهره برداری برسد و طراحی‌های کلی شبکه نیز انجام شود. در سال ۱۳۸۵ قرار شد پروژه اینترنت ملی درمرکز تحقیقات مخابرات ایران انجام شود. در سال ۱۳۸۶ نیز همین موضوع تکرار شد و این بار برنامه‌های عملیاتی راه اندازی و بهره برداری اینترنت ملی در سال‌های ۸۶ تا ۸۸ در هیات وزیران تصویب شد. با توجه به الزامات سند چشم انداز بیست ساله در سال ۱۳۸۹ موضوع شبکه ملی اینترنت با نام جدید شبکه ملی اطلاعات به صورت جدی‌تر مطرح شد. همچنین طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات، در جلسه شصت و ششم شورای عالی فضای مجازی در تاریخ ۲۵ شهریورماه ۹۹ به تصویب رسید

ویژگی‌های شبکه‌های ملی اطلاعات

شبکه ملی اطلاعات دارای ویژگی‌های متعددی است؛ از ویژگی‌های شبکه ملی اطلاعات می‌توان به شبکه‌ای زیربنایی، فرابخشی، گسترده با قابلیت دسترسی عمومی و آسان، امکان دسترسی پرسرعت، تضمین کیفیت خدمات و دارای توافق‌نامه سطح خدمات، مطمئن و پایدار، امن و سالم، سازگاری با فناوری‌های نسل جدید، قابلیت نظارت، مدیریت و کنترل در همه سطوح شبکه، مقیاس‌پذیری بالا و قابل توسعه و توزیع شده و همچنین استقلال از شبکه جهانی توام با دسترسی مدیریت شده به آن اشاره کرد.

اهداف کیفی شبکه ملی اطلاعات

معماری قابل ارتقاء برای شبکه ملی اطلاعات
بومیسازی فناوری‌های سختافزاری و نرمافزاری با تکیه بر نرمافزار‌های متنباز و توسعه معماری باز
بالا بردن جایگاه ایران در رتبه بندی توسعه ارتباطات
افزایش درصد نفوذ اینترنت درکشور مطابق با استاندارد‌های جهانی
بهبود وضعیت شاخص‌های آمادگی الکترونیک
ایجاد زمینه‌های لازم برای توسعه علمی کشور
ایجاد زمینه‌های نوین شغلی و اقتصادی و افزایش تولید ناخالص ملی
ارتقاء شاخص‌های امنیتی، پایین آوردن ریسک ضربه پذیری و مقابله با تحریم‌های احتمالی
ایجاد امنیت و مصون ماندن اطلاعات از حملات اینترنتی
برطرف کردن نیاز‌های کشور در حوزه‌های کسب و کار الکترونیکی، سلامت الکترونیک و آموزش الکترونیک
ایجاد موتور جستجو گر ملی
ایجاد ایمیل ملی در شبکه ملی اطلاعات
ایجاد تلوزیون اینترنتی، ویدیو درخواستی، آموزش از راه دور، دور کاری، سلامت الکترونیک و تجارت الکترونیک، روی شبکه ملی اطلاعات

اهداف کمی شبکه ملی اطلاعات

پوشش ۸۰ درصدی دسترسی پهن باند ثابت خانوار‌ها یا متوسط سرعت دسترسی ۲۵ مگابیت برثانیه
پوشش ۱۰۰ درصد جمعیت کشور برای دسترسی پهن باند سیار با سرعت متوسط ۱۰ مگابیت بر ثانیه
مزیت بخشی کیفی در دسترسی به خدمات و محتوای داخلی به میزان ۵ برابر نسبت به خدمات و محتوای خارجی تا پایان سال ۱۴۰۰
ارائه خدمات پایه کاربردی داخلی با سهم ترافیک ۷۰ به ۳۰ نسبت به خدمات پایه کاربردی خارجی مشابه
امکان اتصال و دسترسی پرسرعت سازمان ها، مراکز آموزشی، پژوهشی، حوزوی، کسب وکار‌ها و کاربران تجاری با حداقل سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه
ایجاد حداقل سه قطب مرکز داده و در سه استان و ایجاد نقطه حضور بین الملل در منطقه ویژه ارتباطات و فناوری اطلاعات
کسب سهم بازار ۸۰ درصدی از کل نیاز خدمات ابری کشور
کسب حداقل ۲۰ درصد از سهم بازار گوشی تلفن همراه هوشمند با سیستم عامل داخلی
رشد بومی سازی تجهیزات شبکه به میزان ۱۰ درصد سالیانه
بومی سازی سامانه‌های امنیتی مورد نیاز شبکه ملی اطلاعات به میزان ۱۰۰ درصد

بازیگران و دست‌اندرکاران شبکه ملی اطلاعات

البته شبکه ملی اطلاعات منحصر به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نیست و علاوه بر این وزارتخانه دستگاه‌های متعددی از بازیگران و دست اندرکاران این شبکه محسوب می‌شوند که از جمله این دستگاه‌ها می‌توان به کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، شرکت ارتباطات زیرساخت، سازمان فناوری اطلاعات ایران، وزارت علوم تحقیقات و فناوری، وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت آموزش و پرورش، مجلس شواری اسلامی، صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، شهرداری، شورا‌های عالی، اپراتور‌های تلفن ثابت، اپراتور‌های تلفن همراه و سندیکای صنعت مخابرات کشور اشاره کرد.

منبع: خبرگزاری تسنیم